Carmaniak

O ludziach! Cholernie trudny temat, zdawałoby się. Ale nie będę analizował społeczeństwa. W zasadzie ostatnio to nawet nie ma co analizować. Żadnych rozrób pod pałacem prezydenckim, ani wyborów. Cisza i spokój. Bardzo ładnie. O czym chciałem pisać, to o tym co (właściwie przed chwilą) udało mi się ubrać w słowa, a co kołatało się dawno po mojej chorej główce. Chodzi o moje podejście do ludzi. Od ponad roku jest mniej więcej niezmienne a dopiero teraz udało mi się sprecyzować jaki

W środku i na zewnątrz, do siebie i do innych, opowiadać każdą sytuację, nazywać każdy stan; szukać słów, przemierzać je, ten bucik, który zmienia cudownie kopciuszka w królewnę. Przesuwać słowa jak żetony, którymi obstawia się numery w ruletce. Może tym razem się uda? Może się wygra? Mówić, łapać ludzi za rękaw, kazać im siadać na przeciwko i słuchać. Potem samemu zamieniać się w słuchacza dla nich "mówić, mówić". czy nie powiedziano: Mówi

To już chyba czas, żebym napisał coś nowego. Ale zupełnie pomysłu na jakąś świeżą treść nie mam więc nie będę was męczył jakimś gadaniem o bzdurach (ha! za późno - ktoś mógłby rzec). Tak czy siak, zastanawiam się nad skorzystaniem z faktu iż w najgorszym wypadku będę miał te dwa tygodnie ferii. W związku z powyższym i z moją żywą jeszcze (cóż to jednak za życie) pasją do fotografii chciałbym to spożytkować w jakiś sensowny sposób.